یادم میاد وقتی دانشجو بودم، همیشه دغدغه من و همکلاسی هام این بود که بعد از فارغ‌التحصیلی چیکار باید بکنیم، خب اون موقع اوضاع کار نسبت به الان که رقابت بسیار هست، بهتر بود و تقریبا هر کسی میتونست وارد کارگاهی بشه، کارگاه ها خیلی راحت کارآموز می‌گرفتن.  بعدش هم کارآموز رو بهش آموزش میدادن، ولی درست زمانیکه ما درسمون تموم شد و رفتیم سربازی و برگشتیم، اوضاع استخدامی و کارآموزی خیلی خراب شد تا جایی که من از سال 93 تا 97 همش مقطعی توی پروژه ها و کارگاه های مختلف کار میکردم و نتیجه ای حاصل نمیشد، متأسفانه چون خیلی ها دنبال پارتی بازی و اینجور چیزا بودن و کسی مهارت براش مهم نبود و فقط میخواست بره یه جایی و یه پولی در بیاره!! تا زمانیکه اینستاگرام ورق رو برگردوند، چطوری و چرا؟

آگاهی رو بین کارفرماها و سازندگان و کسانیکه میخواستن وارد این حرفه بشن تا حد خیلی زیادی بالا برد و اینجا دیگه جایی برای کسانی که (مهندسین عمران و معماری) با پارتی بازی سرکار رفته بودن، نبود و خیلی سخت این اتفاق می‌افتاد که کسی بتونه با اشنا بازی بره سرکار، واگرم میرفت بصورت موقت بود، چون دیگه همه آگاه شدن و  تفاوت کار درست و غلط رو میدونن و بدون شک دنبال مهندسی هستن که کاربلد باشه، یعنی مهارت های کافی و لازم رو برای مشاوره درست به کارفرما تو زمینه طراحی، نظارت و اجرا داشته باشه.